układ kierowniczy — TECH steering (mechanism)
układ kierowniczy prawostronny/lewostronny — right-/left-hand drive
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
kierowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do kierownictwa, kierownika, kierowania; zarządzający, przewodni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Personel, zespół kierowniczy. Działalność, rola, siła kierownicza. Pracować, być na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kierowniczy — «dotyczący kierowania, kierownika, kierownictwa; zarządzający» Idea, siła kierownicza. Zdolności kierownicze. Personel kierowniczy. Otrzymać, objąć stanowisko kierownicze. ∆ techn. Układ kierowniczy «urządzenie służące do zmiany lub zachowania… … Słownik języka polskiego
centralny — 1. «znajdujący się w centrum; odnoszący się do centrum; środkowy» Oś centralna, centralny punkt miasta. Położenie centralne. Województwa centralne. ∆ Centralne ogrzewanie (skrótowo: centralne w użyciu rzecz.) «ogrzewanie budynków gorącym… … Słownik języka polskiego
drążek — m III, D. drążekżka, N. drążekżkiem; lm M. drążekżki 1. «niewielki, cienki pręt drewniany albo żelazny; kijek, pałeczka» Drążek metalowy, żelazny, drewniany, bambusowy. Transparent rozpięty na drążkach. ∆ lotn. Drążek sterowy «rodzaj sterownicy… … Słownik języka polskiego
frakcja — ż I, DCMs. frakcjacji; lm D. frakcjacji (frakcjacyj) 1. «odłam partii, stronnictwa, ugrupowanie wewnątrz partii, stronnictwa mające własny ośrodek kierowniczy, dyscyplinę i program działania różne od programu całej partii (stronnictwa)» Frakcja… … Słownik języka polskiego
komitet — m IV, D. u, Ms. komitetecie; lm M. y «zespół osób powołanych do wykonywania określonych (zwykle doraźnych) zadań lub zespół osób wybranych spośród większej zbiorowości jako organ kierowniczy, nadzorczy itp., o specjalnych pełnomocnictwach; także… … Słownik języka polskiego
nadrzędny — nadrzędnyni «stojący wyżej w jakiejś hierarchii (np. mający zwierzchnią władzę nad czymś), obejmujący szereg jednostek podrzędnych, podporządkowanych sobie; zwierzchni, kierowniczy» Nadrzędne instytucje, organy, władze. Jednostka organizacyjnie… … Słownik języka polskiego
przewodni — 1. «prowadzący do celu, wskazujący kierunek działania, dążenia do czegoś; będący motywem postępowania, działania; główny, zasadniczy, dominujący» Nić przewodnia intrygi, kryminału. Myśl przewodnia utworu literackiego. ∆ biol. Organizmy przewodnie … Słownik języka polskiego
rezydentura — ż IV, CMs. rezydenturaurze; lm D. rezydenturaur 1. «ośrodek kierowniczy, agentura obcego wywiadu» 2. daw. «godność, urząd rezydenta; siedziba tego urzędu» … Słownik języka polskiego
układ — m IV, D. u, Ms. układadzie; lm M. y 1. «uporządkowany szereg przedmiotów, zdarzeń itp., zestawienie, ułożenie czegoś według określonych zasad, właściwości; sposób rozmieszczenia czegoś» Układ wyrazów w zdaniu. Układ strun w fortepianie.… … Słownik języka polskiego
wiodący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. wieść (p.) wiodący w użyciu przym. «główny, wzorcowy, przodujący, kierowniczy» Temat wiodący. Wiodące przedsiębiorstwo, gospodarstwo rolne … Słownik języka polskiego
